Aan de baby in mijn buik (deel 2)

Hai lief kleintje

Of nou ja, zo klein ben je inmiddels niet meer, lief kleintje. Volgens mijn zwangerschapsapp ben je nu met 34 weken toch al een ‘whopping’ 45.6 cm lang en ben je zo groot als een cantaloupe meloen. Voor mijn gevoel ben je ook minstens zo zwaar als een cantaloupe meloen, or any other meloen for that matter. Mijn buik is rond en bol en begint best een beetje zwaar te worden. Maar voor jou heb ik dat over. Over meloen gesproken, de enige echte zwangerschapscraving van mama is trouwens watermeloen. Daar zou ik er zo vier van op kunnen op een dag. Doen we niet, maar zou kunnen. Met gemak zelfs.

Je begint inmiddels al een beetje volgens een ritme te slapen en te bewegen. Als ik ‘s ochtends wakker word hoef ik maar 5 minuutjes te wachten of ik voel je eerste schopjes alweer. Ook ‘s avonds als ik in bed lig ben je lekker druk. Soms rek je je even goed uit en heel even ben ik dan bang dat je er via de zijkant uit probeert te breken. Gelukkig kan mijn vel een hoop hebben. Laatst was je zo druk dat mijn buik echt alle kanten op ging. Het leek wel alsof je de tent van binnen afbrak.

Jeetje lief kleintje, alweer 34 weken zijn wij samen. 34 weken, ruim 7 maanden delen wij een lichaam. Mijn lichaam, dat zich op wonderbaarlijke wijze klaarmaakt voor jouw geboorte. Wat een mooi proces is dat, die transformatie van vrouw naar moeder. Officieel ben je nu ‘af’ en dat voelt best veilig. Mocht je om wat voor reden dan ook vanaf nu besluiten dat het tijd is om jouw leven voort te zetten buiten mijn baarmoeder dan kan dat. Maar zullen we afspreken dat je minimaal tot 37 weken blijft zitten?

Klaar voor de start…

Het begint hier steeds meer echt als thuis te voelen en dat is fijn. Jouw kamertje is inmiddels ook af. Je kleertjes en knuffels zijn gewassen en je bedje is opgemaakt. Waarschijnlijk doe ik dat allemaal minimaal nog één keer voordat je er bent, maar het ziet er voor nu gewoon zo leuk uit. Wat zijn je kleertjes klein! Ik kan me nu haast niet voorstellen dat jij straks in die kleine, schattige rompertjes zit. Voor nu geniet ik ook nog maar even van hoe mooi en schoon al die kleine, schattige rompertjes eruit zien. Ik heb me namelijk laten vertellen dat dit maar van korte duur is.

Het huis en alles eromheen is klaar voor jouw komst. Als ik heel eerlijk ben, moet ik zeggen dat ik het allemaal een beetje spannend begin te vinden. Ineens is het einde in zicht, bizar hoe snel dat gegaan is. Ik kijk uit naar onze ontmoeting en bedenk me wat ik dan als eerst ga doen. Je vingertjes en teentjes tellen, je lieve neusje bewonderen of eindelijk achterhalen of je nou een jongetje of een meisje bent. Waarschijnlijk kan ik alleen maar naar je kijken, vol bewondering en liefde, maar we zullen het zien.

Ik ben zo benieuwd lief kleintje, maar voorlopig zit je nog wel even prima. De laatste paar dagen voel ik me ongeveer zo wendbaar als een tank, maar dat is alleen maar goed. Dat betekent namelijk dat jij lekker doorgroeit. Elke dag bewonder ik mijn buik. Ik masseer, wrijf, aai en kneed zachtjes en jij reageert met wiebels en soms met flinke schopjes. Papa luistert elke avond naar je hartje. Dat kan hij namelijk horen als hij zijn oor op mama’s buik legt. Soms wil je hier niets van hebben en wiebel je snel de andere kant op. Je reageert op papa’s stem en het lijkt alsof jullie samen al de grootste lol hebben.

Even geduld nog a.u.b

Voorlopig blijft het nog even zo, ik lekker bol en jij veilig in de buik. Inmiddels ben ik begonnen met het breien van een sjaal die ik hopelijk af heb voordat jij er bent. Dan kan ik je later vertellen dat mama is begonnen met breien toen jij nog in de buik zat. Het is nu al mijn favoriete sjaal, vol met haakjes en imperfecties, zoals het hoort. Ik kan haast niet wachten tot we samen gaan wandelen in de herfst. Jij in de draagdoek op mijn buik, veilig en lekker warm en ik met mijn favoriete sjaal om mijn nek. Samen kunnen we zo toch de hele wereld aan?

Ook ben ik begonnen met het maken van een playlist voor tijdens en na de bevalling. Dat blijkt nog best een uitdaging te zijn. Het ene moment droom ik weg bij bepaalde nummers en het volgende moment moet ik er niets van hebben. Jij lijkt het allemaal wel prima te vinden al merk ik wel dat je bepaalde nummers toch wat leuker vindt. Dan lijk je namelijk te dansen in mijn buik. Harde geluiden moet je niets van hebben, maar dat is niet zo gek. Mama moet hier, zelfs nu met haar 35 jaar, namelijk ook niets van hebben.

Ondanks mijn toenemende onrust vind ik het ook allemaal nog wel even prima zo. Blijf nog maar even lekker zitten lief kleintje, we hebben geen haast. Ik draag je met alle liefde overal mee naartoe in mijn buik, dan kan ik alvast even oefenen voor als je er straks bent en je in de draagdoek mag. In mijn gedachten maak ik contact met je en vertel ik je dat ik van je hou, dat je nu al zo geliefd bent en dat iedereen uitkijkt naar je komst. Jij reageert met wiebels en soms misselijkmakende buitelingen en nu al weet ik dat ik die stiekem heel erg ga missen straks. Dag lief kleintje, tot snel (maar niet te snel), en niet vergeten hé; mama houdt van je. Nu, straks en voor altijd.