Hoe wij de liefde vierden (en alles makkelijker maakten)

Al tijden roep ik naar mijn lief dat ik nooit echt heb willen trouwen, maar dat ik voor hem best een uitzondering wil maken. Al tijden krijg ik als antwoord dat er niet perse getrouwd hoeft te worden. De liefde vieren kan ook best zonder huwelijk wat hem betreft. Nu mag ik me sinds een kleine week dan toch eindelijk mevrouw van der Meer noemen. Hoe dan?

Het is echt waar; trouwen vond ik nooit echt iets voor mij. Als kind van een gebroken huwelijk zag ik het nut er niet van in. Ook de ellende die een echtscheiding met zich mee brengt (kan, hoeft niet) zag ik echt niet zitten. Eigenlijk een beetje net zoals met kinderen. Superleuk zolang ze van een ander zijn, maar tot mijn 25e ongeveer vond ik het echt niets voor mij. Wat kan er een hoop veranderen hé.

Pas vanaf het moment dat ik mijn huidige lief leerde kennen veranderde er iets in mij. Ineens leek het me niet zo erg meer, dat hele trouwen. Met hem zou ik met liefde de liefde willen vieren in de vorm van een huwelijk. Helaas dacht hij er niet helemaal hetzelfde over. De allereerste keer dat ik uitsprak dat ik trouwen met hem misschien toch wel zou zien zitten vergeet ik nooit meer. Die blik in zijn ogen, alsof ik hem had gevraagd of ik zijn vel als jas zou mogen dragen.

Met de jaren wist ik mijn verlangen naar het trouwen wat te beteugelen. Ook bij mijn lief veranderde er op dat gebied wat, trouwen leek hem nog steeds niets, maar een partnerschapsregistratie zag hij wel zitten. Halleluja, praise the gods! Toch nog iets van een feestje. Na wat uitzoekwerk bleek echter dat ik er financieel dusdanig op achteruit zou gaan, dat het hele feestje even in de koelkast geplaatst werd. Dan niet hoor.

En toen…

Leefden ze nog lang en gelukkig. Nou ja, dat mag ik hopen inderdaad. Maar toen was ik zwanger! Nu blijkt dus dat als je samen een kind krijgt, je automatisch elkaars fiscaal partners wordt. Eigenlijk hetzelfde dus als je trouwt of een partnerschap registreert. Het maakt alles zelfs iets makkelijker als je bij wet elkaars partner bent. Mijn lief hoeft de ongeboren vrucht dan niet te erkennen, het is gewoon automatisch zijn kind. Een beetje gek vind ik dat wel, maar goed.

Na kort overleg besluiten we dat het dan misschien toch wel een goed idee is om ons partnerschap te registreren. Heel simpel, heel basic en het liefst heel gratis. Zonder gasten of feestje, want corona en dikke buik. Ik bel naar het gemeentekantoor om het ‘voorgenomen huwelijk’ te melden en een datum af te spreken, hopend dat dit nog mogelijk is voor mijn uitgerekende datum in augustus. Vanwege een last minute afzegging is er nog een plekje vrij op 16 juni om 09:30. Daar hoeven we niet lang over na te denken, he ho let’s go!

Vier de liefde

We vragen de moeders als getuige en mijn bonus vader als ‘fotograaf’. Het mag dan misschien wel gratis zijn en vooral gedaan worden vanwege het gemak, ik wil er verdorie wel foto’s van! Ik pers mezelf in een rok en leuk truitje (hallo buik, hallo heupen, hallo billen en hallooooo boobs) en met wat make up lijkt het zowaar allemaal nog ergens op. Omdat mijn voeten soms op kunnen zwellen tot een formaat waar de gemiddelde hobbit jaloers op zou zijn, heb ik van die oerdegelijke (en oerlelijke) instappers gekocht. Van die dingen die stiekem superlekker zitten, maar waar je je als vrouw zijnde gewoon echt niet sexy in voelt. Ik voel me een soort van mooi gemaakte worst in een te strak pakje, maar fuck it. Vandaag vieren wij de liefde!

De ‘ceremonie’ (hallo, welkom, hier even tekenen, oké doei) duurt niet veel langer dan 10 minuten en om 09:45 staan we weer buiten. Allemaal een beetje onwennig, want jeetje wat ging het snel zeg. Ik als mevrouw van der Meer, eindelijk. Mijn geliefde met zijn zwangere vrouw aan zijn zijde, vind hij het leuk? Stiekem wel denk ik, maar dat laat hij nooit zo snel zien. Om de liefde nog wat extra te vieren begeven we ons naar een superleuk tentje in Voorburg voor een heerlijke high tea.

En als ik schrijf heerlijk, dan bedoel ik ook heerlijk. Het feest begint met broodjes met allerlei lekkers erop, maar stiekem kom ik hier alleen voor de zoetigheid. Gek genoeg heb ik helemaal geen last van onwijze cravings (zoet of zout) tijdens mijn zwangerschap, maar op dat moment zijn taartjes en chocolade het enige waar ik aan kan denken. Na wat voelt als uren komen ze dan eindelijk. Mijn lange wachten wordt beloond met bonbons, dadeltaart en macarons en zwangere egoïst die ik ben, ben ik geneigd ze allemaal voor mezelf te houden. Ik doe het niet, want hey, ik pas nu nog gewoon in (zwangerschaps)maatje 38 en dat wil ik graag zo houden.

Haarlem here we come

Om de liefde nog wat meer te vieren hebben we een soort van mini honeymoon geboekt. Een nachtje weg in Haarlem Hotel Suites, een superleuk hotel in één van mijn favoriete steden van Nederland. In ons appartement zijn we van alle gemakken voorzien met een keukentje, heerlijk bed, eethoek, zithoek en badkamer met bad. Voor degenen die mij niet kennen, ik HOU van badderen. In mijn hele ‘house hopping’ carrière (13 keer inmiddels, het zal je hobby maar zijn ofzo) heb ik helaas nog nooit een huis mogen bewonen met bad, maar ik geef niet op. Ooit komt daar het moment dat ik een bad heb en dat wekelijkse baddersessies vaste rituelen worden. Tot die tijd doe ik het met af en toe een weekendje weg in een hotel met bad.

Bij het hotel worden we ontvangen door een superlieve dame die ons op een map laat zien waar we wat kunnen beleven in Haarlem. De suite waar wij verblijven blijkt lekker centraal te liggen in één van de Gouden Straatjes van Haarlem. Alles zit in de buurt, van lekker eten tot gezellige bars en cafés. Echt een toplocatie dus. We lopen wat, we drinken wat en we kijken wat rond. Ik koop een superleuk vestje en we duiken nog even een babywinkel in. Gek is dat trouwens, dat als je zwanger bent je ineens alle babywinkels die je tegenkomt in moet.

Eenmaal bij het appartement aangekomen blijkt dat de hotel staff extra veel moeite voor ons heeft gedaan. Vanwege ons pas geregistreerde partnerschap zijn er ballonnen en confetti in de vorm van hartjes door het appartement verspreid, hoe lief is dat? Onze suite is te schattig en inderdaad van alle gemakken voorzien met als hoogtepunten een heerlijk, ietwat hoog bed en het zo fel begeerde bad. Laat het ontspannen maar beginnen!

Gastronomisch genieten

Eh, wat? Ja, dat schijnt dus te zijn waar Haarlem om bekend staat. Heerlijk eten en drinken en daar is niets van gelogen. Na een ontspannende baddersessie besluiten we een bezoekje te brengen aan Uiltje Bar, dé plek waar je heerlijke speciale biertjes kunt drinken. En één van mijn favoriete biermakers zelfs. Heb ik even dikke vette pech dat ik niet mag drinken. Met een klein beetje jaloezie moet ik toezien hoe mijn lief twee overheerlijke biertjes wegtikt. Ik troost me maar met een glas ginger beer. Ook lekker hoor, begrijp me niet verkeerd, maar het is toch niet hetzelfde.

Na ons uilerige avontuur begeven wij ons naar Table 24 waar wij op aanraden van de lieve hoteldame een tafeltje hebben gereserveerd. Stiekem vind ik dit best spannend, want het is voor het eerst sinds de coronagekte dat we weer eens samen ergens gaan eten. Omdat ik inmiddels in het laatste trimester van mijn zwangerschap zit wil ik mezelf zo gezond en fit mogelijk houden, dus een coronabesmetting, maar ook een simpele verkoudheid is eigenlijk wel het laatste waar ik op zit te wachten. Maar me laten leiden door angst vertik ik en de liefde vieren doe je ook door lekker samen uit eten te gaan.

Het idee van Table 24 is een soort ‘shared dining’ concept, maar dan net een beetje anders. De voorgerechtjes zijn kleine hapjes die je met elkaar kunt delen. Omdat ik geen vlees eet, mijn lief wel en de hapjes eigenlijk gewoon te lekker zijn om te delen doen wij hier niet aan mee. Ik geniet van mijn truffel bitterbal en pompoensoepje en mijn lief geniet van zijn vlees. Jeetje wat is het lekker allemaal. Ook het hoofdgerecht stelt niet teleur. Een heerlijke burrata met tomaat en paprika gaat er prima in bij mij en mijn lief heeft geen enkel probleem met zijn bavette. Ondanks dat Jamey Bennett ons hart heeft gestolen in Den Haag, is Table 24 echt een dikke tip voor als je ooit eens in Haarlem bent. Een prima afsluiter van ons dagje liefde vieren in Haarlem.

Back 2 Life

Back to reality. Na een vakantie, hoe lang of hoe kort ook, vind ik het hele naar huis gaan nooit echt heel leuk. In dit geval nog minder, omdat we thuis met een zieke kat zitten, maar hierover later meer. Inmiddels mag ik mezelf dus al een week mevrouw van der Meer noemen en dat vind ik wel leuk. De nodige ergernissen zijn natuurlijk ook al voorbij gekomen, want de voor(tussen)voegsels van der schijnen ontzettend lastig te zijn. Zo lastig zelfs dat DHL maar besloten heeft ze gewoon helemaal weg te laten. Die scoorden sowieso al geen punten met een pakket wat 4 weken op zich liet wachten en uiteindelijk helemaal ingedeukt, kapot gescheurd en weer aan elkaar geplakt bij ons aan kwam, maar ook hierover later meer. Spoiler alert; het pakket hebben we geweigerd.

Straks zijn we dus familie van der Meer en dat vind ik stiekem nog leuker dan alleen maar mevrouw van der Meer zijn. Omdat we eigenlijk best genoten hebben van het even weg zijn, hebben we in juli een weekendje weg geboekt. In Hoorn dit keer, niet te ver weg aangezien ik dan al 33 weken zwanger ben en je weet het maar nooit. Een fijn hotel met een zwembad en een kamer met uiteraard weer een bad. Al maanden heb ik zin om te zwemmen dus dat gaan we dan lekker doen. Nog even samen eruit, voordat we straks met drie zijn. Even ultiem genieten van wat rust, ontspanning en stilte. Nog even ‘Dennis’ en ‘Leonie’ zijn voordat we straks ‘papa’ en ‘mama’ zijn.