Aan de baby in mijn buik

Hai lief kleintje

Gisteren hadden we de 20 weken echo en toen mochten we weer even naar je kijken. Helaas mocht papa niet mee naar binnen, maar via Facetime kon hij er toch een beetje bij zijn. Mama was natuurlijk weer een beetje zenuwachtig, maar die zenuwen verdwenen eigenlijk als sneeuw voor de zon zodra ik een eerste glimp van je opving. Dag lief kleintje, wat fijn je weer te zien!

Wat ben je gegroeid zeg, in die 10 weken, en wat ben je mooi! Je lag lekker te bewegen, bijna alsof je een dansje had ingestudeerd voor ons, ik had er uren naar kunnen kijken. De echoscopiste niet natuurlijk, die begon gelijk met de medische keuring. Eigenwijs als je bent (moet wel met zo’n papa en mama) werkte je niet altijd even goed mee.

Wat een opluchting om te zien dat alles in orde is. Je organen zijn al aanwezig en zitten op de juiste plaats (phew). Verder zien je hersenen er goed uit en klopt je hart mooi en regelmatig. We zagen armpjes en beentjes en handjes en de mooiste voetjes ever. Een helemaal compleet, perfect, mooi en goed werkend mini mensje ben je!

Boy or…

Van te voren zeg ik tegen de echoscopiste dat we je geslacht niet willen weten. Hoevaak krijg je nou nog een echte verassing in het leven? Ze vraagt me of ik dan weg wil kijken als zij je blaas en je nieren controleert. Kennelijk kan in sommige gevallen het geslacht van de baby nogal pontificaal in beeld komen, maar het maakt me niets uit. Ik wil geen moment van je missen dus ik blijf kijken.

Als de echoscopiste kijkt of je blaas en nieren in orde zijn denk ik ineens iets te zien, een fractie van een seconde. Dan verschuift het beeld en zie ik je mooie bovenbeentjes. Zag ik nou net..? Of dacht ik het te zien? Ik ben natuurlijk absoluut geen expert op dat gebied, dus eigenlijk kan het van alles geweest zijn. Je houdt iedereen nog maar even lekker in spanning.

Stay safe

Lief kleintje in mijn buik. Het zijn nog steeds gekke tijden nu hierbuiten. Mama doet haar best om je hier zo weinig mogelijk van mee te laten krijgen. Jij zit veilig en warm in mijn buik en voorlopig zit je goed. Steeds vaker voel ik je bewegen, volgens mij hou je van autorijden (of juist niet), want in de auto ben je altijd superactief.

Ik fantaseer over de dag dat wij elkaar mogen ontmoeten. Over hoe je eruit ziet, hoe groot je bent en wat voor kleur je ogen zijn. Nu al weet ik dat je me de adem gaat benemen en dat mag jij. Ik verlang naar het moment dat ik je eindelijk mag vasthouden, jouw huid tegen die van mij. Dat ik naar je mag kijken, urenlang, en lieve woordjes tegen je mag fluisteren. Dat we samen van die momenten delen die voor altijd mogen duren.

Lief kleintje, blijf voorlopig nog maar even zitten. Ik zorg ervoor dat alles klaar is als je komt. Iedereen kijkt al naar je uit, mama, papa, oma’s en opa, ooms en tantes en vriendjes en vriendinnetjes, je bent nu al zo geliefd. De komende maanden fluister ik de lieve woordjes naar mijn buik en maak ik in gedachten contact met je om je even te vertellen dat ik van je hou. Papa blijft voor je zingen en samen vertellen we je de mooiste verhalen.

En niet vergeten hè lief kleintje, mama houd van je. Nu, straks, voor altijd.