Ik loop.
Heen en weer en nog een keer.
Met jou op mijn arm.
Waarom ben je zo verdrietig?
Heb je pijn?
Ben je moe?
Of wil je gewoon bij me zijn?
Je wil niet drinken.
Trekt je hoofd weg en duwt tegen mijn buik.
Ontroostbaar.
Dus ga ik lopen
en nog meer lopen.
Met jou op mijn arm.
Je huilen raakt me in mijn hart.
Gaat door merg en been.
Ik kan er bijna niet meer tegen.
En dan..
Dan voel ik je ontspannen
je lijfje wordt zacht en zwaar.
Je ademhaling wordt rustig.
Je ogen gaan dicht.
Ik ga zitten op de rand van het bed.
Heel stil.
Heel zacht.
In het schemerlicht.
En ik kijk naar jou.
Mijn dochter, mijn meisje.
Zo klein en zo zoet.
Perfect.
In je slaap pak je mijn vinger.
Alsof je zeggen wil
laat me niet alleen mama.
Mijn hart loopt over van liefde.
Je gehuil ben ik alweer vergeten.
Jij bent het mooiste
wat mij ooit is overkomen.
Mijn trots en mijn liefde.