Spanning (zonder sensatie)

Goedemorgen lieve lezers! Vandaag een spannende dag voor mij. Ik ga namelijk iets doen wat ik heel lang niet meer heb hoeven doen. Iets wat ik vroeger al vreselijk vond en wat ik nu nog steeds niet kan waarderen. Iets wat ‘moet’, maar wat me al weken spanning geeft. Inmiddels wel benieuwd naar wat ik nou ga doen vandaag? Lees dan snel verder.

Angst

In eerdere blogs van mij konden jullie lezen hoe ik soms worstel met angst en paniekaanvallen. Gelukkig valt dit sinds mijn zwangerschap heel erg mee. Op een uitschietertje hier en daar na kan ik mijzelf redelijk rustig en relaxt houden en daar ben ik heel blij mee.

Wat voor mij onlosmakelijk verbonden is met angst is piekeren. Je kent het misschien wel, van die gedachten die maar malen en malen zonder einde. Op momenten dat mijn spanningsboog strak staat kan ik werkelijk over alles piekeren, zelfs de meest kleine, voor andere misschien onbelangrijke, dingen maak ik enorm in mijn hoofd.

Ook tijdens mijn zwangerschap pieker ik lekker door, het is niet niks namelijk zo’n voorbereiding op een baby. Dan lig ik in bed, helemaal klaar en ingestopt voor de nacht. Ik laat één onbewaakt moment mijn gedachten gaan en BAM, daar gaat de piekerstroom. Wat is het juiste moment van het inrichten van de babykamer en wat heb je hiervoor nodig. Wanneer moet je luiers gaan kopen (en OMG had ik die niet al moeten hebben?!??!!). Hoe moet je een babybedje opmaken zodat de baby niet stikt of het te warm heeft of juist te koud.

Dat gaat zo lekker een paar uur door waardoor ik de volgende ochtend doodvermoeid en nog in spanning aan het ontbijt zit. Compleet overtuigd dat ik een oerslechte mama ga zijn en waarschijnlijk mijn baby in de eerste 10 minuten na de geboorte kapot maak. Goed begin van de dag kan ik je vertellen.

22 weken

De spanning van nu is anders. Op het moment van schrijven ben ik namelijk alweer 24 weken zwanger (de tijd vliegt kennelijk als je een tiny human aan het bouwen bent). In Nederland krijgt elke zwangere vrouw rond de 22 weken een vaccinatie aangeboden, de zogenaamde ’22 weken prik’. Dit is een vaccinatie tegen DKT, oftewel difterie, kinkhoest en tetanus. Als je die prik als zwangere vrouw neemt, dan is je kindje de eerste tijd na de geboorte beschermd tegen kinkhoest. Niet tegen de andere ziektes overigens, dus waarom ze dan niet alleen een kinkhoestvaccinatie kunnen geven is mij een raadsel, maar oké.

Nu ben ik niet zo’n fan van injectienaalden, alle andere naalden zijn prima, maar injectie? Brrr, nee. Bloed afnemen gaat inmiddels best redelijk en dat is maar goed ook. Laboratoria zijn namelijk gek op het bloed van zwangere vrouwen. Of nou ja, dat weet ik niet natuurlijk, maar ik heb de afgelopen weken al twee keer bloed laten prikken en dat is toch al twee keer zoveel dan in de afgelopen 2 jaar.

Vaccinaties daarentegen vind ik echt vreselijk. Vroeger als kind vond ik er al geen reet aan, lekker rustig in die stoel gaan zitten was er voor mij dan ook niet bij. Bij de laatste vaccinatie die ik me kan herinneren, ik zal ongeveer 11 jaar geweest zijn, had ik me voorgenomen me te gedragen. Ik was immers een grote meid. Dat ging goed, tot aan de deur van de prikruimte. Nog voor ik die deur binnen ging kregen mijn armen een eigen leven en klampten ze zich vast aan de deurpost. Men heeft mij met man en macht naar binnen moeten sleuren.

Goed doel

De prik die ik straks ga krijgen is voor een goed doel, namelijk de bescherming van mijn kindje. Ik heb in mijn zoektocht naar het nut van de vaccinatie verhalen gelezen over baby’s met kinkhoest en geloof me als ik schrijf dat het hartverscheurende verhalen zijn. Dat wens je niemand, maar zeker zo’n klein wezentje niet toe.

Als ik de prik nu neem, scheelt het straks ook weer 1 prik voor mijn kindje en dat vind ik ook fijn. Sowieso ben ik geen voorstander van vaccineren op zeer jonge leeftijd (6 weken oud mensen, kom op zeg). Wat extra bescherming vind ik dus wel fijn. Voordat ik straks de PRO en ANTI vaxxers over me heen krijg, niemand hoeft mij te overtuigen van het nut (of juist niet) van vaccineren. Ik ben een volwassen vrouw, doe zelf mijn onderzoek en kan hierna prima een weloverwogen beslissing maken dank u vriendelijk.

Rustaaaaaaag

Vanmiddag om 15:10 is het zover. Vanwege die #kutcorona werken ze bij de prikpost alleen op afspraak en in de ochtend kon niet. Balen natuurlijk, want met dit soort dingen wil ik er altijd zo snel mogelijk vanaf zijn. Heb ik nog een halve dag voor me (zoals nu), kan ik alleen maar meer gaan piekeren. De spanning stijgt en zo dus ook de kans op angst en paniek.

Om dat een beetje te vermijden (of een poging te doen tot) heb ik een vol dagprogramma gepland. Eerst ga ik wat yoga doen en misschien even een meditatie. Dan ga ik werken, wat huishouden doen, met de katten en de plantjes knuffelen, lunchen met mijn lief, wandelen buiten en dan is het hopelijk alweer tijd om te gaan.

Om de rust verder nog te bewaren heb ik de hulp ingeschakeld van mijn spirituele buddies. Om mijn nek een fijne maansteenhanger die me kalmeert en rustig houdt. Gekregen voor moederdag afgelopen zondag van mijn lief, dus extra speciaal. Op mijn polsen en achter mijn oren een fijne olie blend met rustgevende oliën zoals lavendel. Misschien dat ik straks nog even een lekker kamilletheetje maak voor mezelf, who knows. Mocht ik vanmiddag toch in paniek raken, aan de voorbereiding zal het dan niet gelegen hebben!