Jeetje zeg, de tijd vliegt voorbij kennelijk als je zwanger bent. Als je me zou vertellen dat het pas een week geleden was dat ik met die positieve zwangerschapstest in mijn handen stond had ik het ook geloofd. Tegelijkertijd lijkt de tijd soms voorbij te kruipen, maar dat ligt denk ik meer aan #kutcorona dan aan mijn zwangerschap. De laatste week van het tweede trimester is aangebroken, tijd voor een terugblik.
Volgens mijn zwangerschapsapps (ja ik heb er drie, nou en) loopt het tweede trimester van week 13 tot en met week 26. In deze periode schijn je meer energie te hebben en overall gewoon wat lekkerder in je vel te zitten. Voor mij was dit niet anders. Op wat zwangerschapskwalen na voel ik me eigenlijk wel prima. Ik ben niet meer extreem moe of misselijk en als ik braaf mijn oefeningen doe is de pijn in mijn rug en bekken ook te handelen.
Wat gebeurt er eigenlijk allemaal in het tweede trimester? Van binnen een heleboel. De baby groeit en ontwikkelt als een malle. Daar waar het in week 13 nog om een frummeltje ter grootte van een perzik ging, is de bewoner van mijn baarmoeder inmiddels uitgegroeid tot een echte baby ter grootte van een courgette. En dat merk je. Mijn buik groeit lekker mee en daar geniet ik intens van. Al moet ik zeggen dat die lekker groeiende buik soms gigantisch in de weg kan zitten. Met schoenen aantrekken bijvoorbeeld. Probeer maar eens met een voetbal tegen je buik zittend je schoenen aan te trekken, wedden dat het je niet gemakkelijk afgaat?
Wat ik mis
Om maar even niet in weken te praten, al zo’n 6 maanden doe ik alles braaf volgens het zwangerschapsboekje. Dat betekent natuurlijk geen alcohol drinken en geen rauwmelkse kazen eten. Nu heb ik met dat laatste niet heel veel moeite gelukkig. Ik vind kaas best lekker, maar op dit moment eigenlijk alleen maar simpele biologische jonge kaas. Al die bijzondere, super onaangenaam ruikende, rauwmelkse kaasjes zijn dus aan mij niet besteed.
Het ‘geen alcohol’ stukje vind ik een stuk lastiger. Niet dat ik ’s avonds huilend in bed lig omdat ik mijn wijntje of biertje mis, maar toch. Ik hou wel van een lekker speciaal biertje, een wijntje of een echte Schotse whisky op z’n tijd, maar nu dus al 6 maanden niet. Al 6 maanden kom ik niet in de buurt van alcohol, al ruik ik heel soms wel even aan het glas als mijn lief een whisky voor zichzelf heeft ingeschonken, moet kunnen toch? Ik doe het zoals het hoort en soms, heel soms, vind ik dat best een beetje moeilijk.
Van die momenten, bijvoorbeeld tijdens of na het verhuizen een lekker biertje het liefst met pizza, hoort erbij voor mij, maar nu ff niet. Of met de eerste zonnige dag, lekker buiten op het balkon zitten met een koud wit wijntje, ook maar ff niet. Of ’s avonds, na een dag werken, op de bank met mijn lief met een heerlijke whisky. Genietend herinneringen ophalen aan onze vakantie in Schotland, ook maar ff niet. Allemaal ff niet, allemaal voor de baby, dus allemaal met liefde (en soms met een beetje verdriet).
Wat ik niet mis
EΓ©n ding eigenlijk, met stip op nummer 1 en dat is ONGESTELD ZIJN! Ah man, al 6 maanden geen last van. Al 6 keer heb ik over mogen slaan en hier sta ik bijna elke maand wel even bij stil. Degenen die mij al langer volgen weten dat ik, naast wat andere psychische ongemakken, ook worstel met PMS en een vrij heftige menstruatie. Als je me nog niet zo lang volgt en toch benieuwd bent, klik dan hier. En nu dus al 6 keer niet, halleluja, praise the gods.
Alleen zijn is nog iets dat ik niet mis. Klinkt heel gek, maar inmiddels ben ik zo gewend aan die kleine schopjes in mijn buik dat ik me maar moeilijk kan voorstellen dat die straks ophouden. Ik ben altijd met twee en dat is fijn. Als ik verdrietig ben voel ik me getroost door het kleine wezentje in mijn buik en als ik moet lachen, lacht hij of zij vrolijk met me mee. Gelukkig hebben we nog even zo samen, voordat ik je moet delen met anderen.
Het derde trimester
Oftewel, de laatste loodjes. Eigenlijk wil ik helemaal niet dat het voorbij is, maar tegelijk ben ik ontzettend benieuwd naar de baby in mijn buik. Volgens horen zeggen kan het derde trimester weer wat pittiger worden. Je wordt nog ronder en zwaarder en bepaalde organen kunnen aardig in de verdrukking komen te zitten. Ik zie het allemaal wel. Als ik één ding geleerd heb, is het wel dat iedereen het ‘zwanger zijn’ anders ervaart. Daar waar sommige vrouwen er intens van lijken te genieten kunnen andere niet wachten tot het voorbij is.
Ik bevind me ergens in het midden denk ik. Wat ik wel weet, is dat het tot nu toe ontzettend snel is gegaan en dat de laatste weken wat mij betreft wel iets langzamer mogen. Gewoon iets meer tijd voor de babykamer, voor de inkopen en voor het voorbereiden. Verder gewoon genieten daar waar het kan, veel dutjes doen (ah man, dutjes zijn de shit) en maar eens op zoek gaan naar makkelijke instappers (daaaaag veters!).
Bedankt weer voor het lezen en tot snel!
Liefs!